İyi ki...

DOĞDUM...

SADECE GÜZEL BİR GÜN...

DÜ... İŞTE...

Sen (i) ben...

Seni ben herşeyden çok sevmişim...
Herşey seninle birlikte yok olurken anlıyorum bunu...

...

Beni sevmelerine vurulmuyorum insanların...

Sevmek...

Bu kelimeye dair kaç cümle kurabilirsin?

Merak ediyorum...

.....

Sen teker teker çıkmamı istiyorsun merdivenleri...

Oysa ben hemen çıkmak istiyorum...

Elini ver!irsen bana...

Daha kolay olur herşey...

Yanımda ol (ursan) sen...

Aralık/2008

ZK

Senin için. .

Keşke bir şeyler yapabilseydim senin için. . Ama uzaklık :(

Umarım çabuk iyileşirsin..

.. .

Bir tek acım sen! değilsin.... ki...

Canım...'ı

Bu yaptığın kendine verdiğin zarardan öte
benim canımı yakıyor...
Canım'ı yakma...

:(

Salonuna girdiğimde burnuma gelen o temiz kokuyu özledim babaanne... Hep odanın bir köşesinde misafir için duran terlikleri... Amcamdan hatıra diye sakladığın o kibrit evi... Aslında o kadar çok şey var ki... Ama en önemlisi SENİ ÖZLEDİM ...

Detay (lar)

Yağmur vardı,telefonda sabah konuşuyorduk,sinemaya gidicektik ya neyse ben mutfak camından dışarı baktım yağmur yağıyor dedim sana... Yağmurda yürümekten bahsettin bana... Üşürüm dedim ben,üşümezsin dedin sen...

. .

Bugün seni çok düşündüm... Çok yazamasam da... Bazı şeyler vardı,ağlamak anlatırdı...

Ağlayamadım...

Gün biter! (ken)

Hasret bitti. . .

Hasret bitti... Ne kadar kısa bir cümle oysa ne kadar derin...ßeklemediğim bir anda bana "gel" demen mi seni geleceğini bilerek beklemek mi o saniyelere hiçbirşey sığdıramamak?Yoldan geçen insanlara boş boş bakmak(sanki hepsi beni izliyor.)Beni öyle görmeni istediğim için inat etmem,kıyafetlerimden hangisini giysem diye sana saçma sapan sorular sormam ve senin bunlardan sıkıldığını bile bile hala gülümseyerek senden cevap beklemem mi? yoksa o ağacın altında otururken ceketimin kirlenmesinden korkman ve elini sırtıma koyman mıydı beni mutlu eden?Omzuna yaslanıp kalbimdeki huzurla birlikte sessizliği dinlemek miydi ya da yolda ele ele yürürken gülüşmelerimiz miydi? Gerçek mutluluk?Bana çok değişmişsin derken senin de değiştiğini ve bunun beni üzdüğünü sana belli edememek ne kadar acıttı içimi...Güzel olduğumu senden duymak mutlu ediyor belki. .Bir çicek gibi parlıyorsun deyişin miydi yoksa o ellerimin titreyişine sebep? Sarılman dokunman mıydı yeniden?Yeniden anlam kazananlar mıydı değişmeyen?Belki değiştik...Belki de değişmedik...Değişmedik aslında ikimizde....Sen hala bakışlarını kaçırıyorsun benden...Hala utanıyosun yüzüme bakmaya ellerimi tutarken...Gözlerime değen bakışlarının içine düşen ruhumdu "deli kız" diye sevdiğin... Hala benim gözlerin...Hala benimsin...Sen hiç gitmedin ki hep burdaydın...Bu dediğin cümleyi çok sonra anladım senden gittiğimde aslında benden hiç gitmediğini...Ne yaparsam yapayım yanımda olduğunu o gece başımı yastığa koyduğumda aslında çok mutlu olduğumu ama ağladığımı sana söylemedim. .Ağladığımı bilme,artık söylemem de...ßana üzülme...Bedenim belki dinç ama içim değil biliyorsun beni sen benden çok seviyorsun...Kalbinin sesini dinle diyorlar dinliyorum...İçimde sızın var dayanamıyorum...

Hayal / im. .

Gözlerim değse yeniden gözlerine...

gündüzüme güneş olsa yüzün...

geceme karanlık olmasa gülüşün...

bozmasan tövbelerini...

hep dinlesen o sessiz bekleyişimizi...

Zamanı avutmaya çalışırken

sakladık birbirimizden kendimizi...

Sonunda gördün yüreğimi...

o saf masum ama aynı zamanda

deli olan sevgimi...

Mavi ümitlerimi verdim sana...

geri almam! Alamam...

ßoşuna unutulan olmaya çalışma...

ßeni al düşlerine sakla...

çok kaldım ben sende...

Alıştım kendimden çok yüreğine...

Kim bu diye soran olursa"hayalim" dersin...

ßeni benden fazla sever misin?

ZK

02:36 29.06.2008

Senin sızın. .

Zor günler

gelir geçer...(miş)

Neden geçmiyor?

Ben neden her sabah

aynı acılarla uyanıyorum yeni güne?

Zaman neden beni ben yapmıyor?

NEDEN kendim

gibi olamıyorum?

Neden hala o şehri özlüyorum?

Neden hep türküler içimi sızlatıyor?

Senin sızın içimi yakıyor...

Hani ağlardım geceleri,

neden derdin,

söyleyemezdim...

Yine öyleyim...

ZK 16:31 21.08.2008

... .. .

Birkaç sıradan sözle açıklandı herşey...
Görmüş beğenilmiş'e getirildi sonuç...
Yine karar safhası...
Bu kaçıncı?
Artık hatırlamıyorum...
Senin uğruna kendime
yaptığım en büyük haksızlık bu galiba...
Kaçıyorum insanlardan...
Özellikle beni seven bakışlardan. . .
ZK
18:08
15.08.2008

Zaman-ı var. .

Dün değil ondan önceki gece...O koltukta o halde ben ağlıyordum... Şimdi o ağlıyor...Benim odamda benim dünyamda bana hayatla ilgili nasihatlar veriyor...Dinliyorum ama benim bildiğim hep iyilerin kaybettiği...Bunu ona nasıl söylerim ben diye düşünürken ileride mutlu olmayacağımı bildiğimi söylüyorum...Erken diyor "Sakın yapma!" dediği şeyler var anlatıyor...Sesi çıkmıyor ağlamaktan...Onun hayata verdikleriyle aldıkları arasında uçurum var,eksik kalmış, yanlış onca şey... Ben biliyorum...Bana karşı bir abla bir anne edasında bazen...Acılarımı biliyor bazen tatlı tatlı kızıyor...Onun kızlarınında baba'sız kalmasını istemiyorum...Dayan (mak) zorundasın! diyorum...Dayanamam gücüm yok diyor...Güçsüz olmadığını görüyorum,Ama o farkında değil...SONunda bakıyorum kendime uzaktan...Nasihat veren ben oluyorum...Ah hayat! diyorum birbirimizden ayrı ama aynı acılara aynı türkülerle ağlıyoruz...Herşeyin bi "zamanı var" biz bunu görüyoruz... AMA SEN...ZİFİR SAÇLARIN...Sade. . (ce) bir türküyle beni ağlattın...

ZK 12:10 12.08.2008

İçim... (de!)

İstanbul'da bir apartman dairesinin penceresinden dışarıyı izliyorum...

Karşımdaki apartmanın penceresinde bir kız var sarı saçlı.

Sanırım oda dışarıyı izliyor elinde cep telefonu birisine mesaj çekiyor ya da birilerine bilmiyorum... Sokak lambası var,yıllardır bana anlattığın ışığa bakıyorum!

Karşımda anılar,anlar aslında hiç yaşanmamışlar görüyorum!

Sana anlatacaklarım birikmiş içimde!

Sustuğum yerler konuşuyor sen dinlemesen de. .

"Ama anladım ki özlemden kimse ölmüyor ama ben ölüyorum"

diyen şarkıyı dinliyorum. .

Hani hep gitmek istiyordum,biliyordun! Söylemesem de bunu sana,hissediyordun!

İçimde-sin başka başka yüzlerde!

Nasıl dayanır insan hiç görmeden sevmeye? Kimsin sen!?

Bu soruyu artık sormuyorum. . . İçime sızdı yine hayalin...

Evet işte bu sensin! Kork!Muyorum... Söylüyorum.

Bana bu kadar yakın olma(ma)lısın...

Sen olmayansın...

Başka bir dilde ağlıyor benim acım!

Sen duyma!(ma)lısın...

ZK

21 Temmuz 2008

22:53

Kendime saklanıyorum. .

Hiç tanımadığım insanlarla aynı otobüsteyim...
Otobüsün içinde uyuya kalan gözlerim yüzünden
ışıkların kapanmasını bekler gibiyim...
Yollar akıyor benden.
Akıyorum,yol yol uzaklaşıyorum senden...
Kendime saklanıyorum...
Dün bir rüya gördüm sana anlatmadım!
Başka bir düştü başka bir gülüştü...
Sanki yıllardır vardım onun için...
Aynaya bakarken söylediğim sözü unutamıyorum...
Dağlar var ilk gördüğümde bu dağları her yer karlıydı...
Şimdi ise sadece karanlık var gözlerimin düştüğü yerlerde...
Hayal ediyorum eve gidip odamda lap topumun başında
bu yazıyı yazmayı düşlüyorum...
Bu gece yolculuğu ilk değil hayatımda
belki son bile olmaz bilmiyor um...
Aslında otobüste düşünmüştüm
yazmak istediğim ne çok şey vardı...
Herşeyi seninle birlikte unutuyorum!
ZK 030820081828

Ağla-MA! (K)

Ağlamak istedim olmadı...

Gülmek istedim olmadı...

Neden bu hissizlik?

Sen biliyorsundur sebebisin çünkü!

22.07.2008

10:05

Yoksa "Mutluluk sensin" diyebilmekte mi bütün mutluluk?

Öyle veya böyle yaşamak zorundayız tevekülle...

Bazen zor geliyor işte...

27.07.2008

23:25

Başka bir şehirde kafenin birindeyim...

Aklımda anılar... Olmayanlar...

Şarkılar zaten.....

Neyse önemli de-ğil...

Olmamalı...

Geç kaldım ben hayata...

Daha gidecek çok yolumuz var

belki ama ben çok yorgunum....

Keşke elimde olsa üzülmemek...

05.08.2008

14:13

Bazen. . .

Bazen diyorum bunca kedere üzüntüye rağmen

nasılda gülebiliyoruz o kadar içten?

Hangisi gerçek gülüşlerimiz

mi yoksa kederimiz mi?

ZK

17.07.2008

Seni ben yaşarken kaybettim!

Zamana bile anlatamıyorum kendimi... Yok olan şeylerle yaşamasını bilmeli.... Ne kadar acıyormuş içim meğer...Ne kadar çok ağlamak gelmiş içimden...Hep susmuşum...Unutmuşum...Acım yok diye kandırmışım yüreğimi... Eskiyen ve aynı zamanda eskiten anılar (ımız) geliyor aklıma...Senin süprizlerini unutamıyorum baba...Ama çok üzdün beni... AFFET! (mek) öyle zor ki...Şimdi kızım " özledim seni" diyorsun...O zamanlar bırak yanıma gelmeyi sesimi bile duymuyodun...Sana karşı içimde bi'şeyler körelmiş sanki...Ağlayarak yazıyorum bu satırları,hani bir gece konuştuğumuzdaki gibi...Biliyorum ki bunları hiç okuma ihtimalin bile yok...Hani şair ben "senin beni sevebilme ihtimalini" sevdim.-demiş ya!Hani sende onun şiirlerini severdin ya...Şimdi bende bi ihtimal olsun istiyorum,annem rüyalarında görüyor...Benimse dilime geliyor ama söyleyemiyorum...Olmayacak...Hep içimde kalacak...Siz severdiniz birbirinizi...Öyle demiştin ya benim yanımda...Yıllar mı var arada?Çok mu zaman geçti? Evet... Tek tek saydım hepsini...Bitti...2005-2006-2007-2008... Sayıyor musun sende yıkılan hayatımızın bize bıraktığı yılları...? Şimdi paramparçayız...Parçalarımızın birleşmesi için bile çok geciktik artık paslanmışız...Bir gün biliyor musun benim de çocuğum olcak baba...Ama ben onu eksik büyütmek istemiyorum...Seni kırmak istemiyorum diyorsun ama ben...Sana çok kırgınım...Unuttuğun bizi hatırlatmak çabası değil bu...Her şey aynı hiçbir zaman da değişmeyecek...Kardeşimin bu sözüne karşılık hiçbir şey diyemedim. Birkaç damla gözyaşım anlatır belki beni..Ama bir kaç damlayı biraz aştı galiba...Uzun zamandır öyle ağlamamıştım hıçkıra hıçkıra...En acısı ne biliyor musun? Yokluğun hep yanımda onun yanındayken sensizim,seninleyken onsuz....Oysa ikinizi,hepimizi bir arada görmek isterdim...Seni ben yaşarken kaybettim!
ZK
19:18
15.07.2008

Sen elimden tut!ardın...

Son günlerde eski anılarımızı hatırlıyorum...

seni bana hatırlatan şarkıları...

birlikte denizi izlerken düşlediğim (iz) hayatı...

seninleydi bütün hayallerim...

ellerim gözlerim senindi....

bazen aynı cümlenin içine düşerdik...

sen elimden tutardın...

ben korkardım karanlıktan...

sen hep aydınlıktın...

yeşil senin adındı...

Mavi seninle anlam kazandı...

YOKSUN YA!

Renkler bile solgun şimdi...

yabancı endişeler yüzünden

kayboldu yüreğimin senli sevinci...

yüreğime kilitlisin...

SEVGİLİ...

her geçen bahar seninle güzeldi...
ZK

23:19

30.04.2008

Öyle...

Öyle yanıyor ki yüreğim...

özlüyorum bu işte halim bile diyemiyorum...

geceler artık anlamıyor beni!

karanlık kurtuluşum olmuyor...

senin kadar güçlü değilim belki...

hayat beni anlatmıyor...

dağlar önümde,gurbet içimde...

ağlatmasa diyorum,şu türkülerde...
ZK
23:55
08.07.2008

Kimsesiz... (lik)

Affet beni!
Hep kendime yenildim!
Gözyaşlarıma. . .


Eğer bir dilek hakkım olsaydı hayattan,

ailemin parçalanmamasını dilerdim!


Seni öyle özledim ki. . .


Al beni, yüreğimi, beni ben yapan her şeyi. . .
Dayanabilir misin?

(benim ailem sendin)

Kalsam Seninle...

Suskunluğuna susan bir gecenin

Sana susamasını anlatmak

Uzaklarda susuz kalan bir dağ çiçeğini

Bilmeden ezmek gibi acı veriyor...

Gülüşlerini yeniden görmeden ölmek

Yüreğimden çıkan sevda da intihara teşebbüs sayılıyor...

Anlaşılan, ben anlaşılmayandım...

Ne zaman eksik kalsam, seninle tamamlandım...

ZK

01:58

07.07.2008

Sen(siz) bırakıp gittin. . .

CANIM-I neden belirsiz bir zaman diliminde

sensiz bırakıp gittin...?

Ki gideceksen niye geldin?

Mesafeleri aşmaya mı gücün yetmedi?

Yani benim kadar da mı

yürekli değildin...?
ZK
10:25
17.05.2008

Gitmez/sin sandım...

Yalan kadar sessiz bir aşkın son acısı mıydı bu çektiğim...Yılllar sürse bile çilesi bitmedi "bekle" demeleri..Zaman tek sığınak oldu bu zamansız depremler yüzünden korktum senden...Gitmezsin sandım hep...Gözlerimin yaşını silendin ya sen! Ondan aldandım ağlatmazsın sandım ama sen de ağlattın...Ağlatman yetmedi sana kanayan yaramı daha çok kanattın! Bunların hepsini sen yaptın... Hani sen hep yanımdaydın..Senin(le) olduğum zamanlarda... Sen bendin.... Aynaya bak derdin sessizce. .Bana sarıldığını söylerdin...Seni düşlerdim gecelerce...Seni anlatan şarkıların hüznü içimde ağladığımı hissetme! Üzülmeni istemiyorum! Eğer yokluğumsa seni mutlu eden. . .Sen hep mutlu ol...Ben seni sensiz de sevebiliyorum...
ZK

Senin (le) olduğum zamanlarda...

- Birlikte ölelim mi ?

- Ne zaman?

- Bilmiyorum ama ölürsem seninle ölmek istiyorum. . .

- Ben zaten her gün ölüyorum yaşarken. . .

- Sen her gün ölüyorsan ben nasıl yaşıyorum?

-Çünkü sende hayat var. . .!

(Mekan, zaman anlamsız aşkta...)

Herşeye rağmen...

Herşeye rağmen gülümse ne olur...

İkimizinde buna çok ihtiyacı var...

Sen...

Ömrümden ömür alıyor!sun....

Her yer karanlık...

Yine aynı kuyuya düştüm her yer karanlık...

Sen hep içimde ol-malısın!

İçimde engel olamadığım bir his var sanki hayallerimizin hepsi

gerçek olacak gibi....
Kuzen hep söylüyo (hayallerde güzeldir)

ama insan yetinemiyor hep daha fazlasını istiyor...
Ben mesela hep aynı şeyi istiyorum... S e n i!

Her gece dilimdeki şarkıyla her gün artan bir tutkuyla...
Gece oluyor uyumak istiyorum...

Gözlerim kapanıyor... Rüyalarıma gel...me! lisin...
Sen hep içimde ol-malısın!

ZK
01.05.2008
00:25

unutma(dan)

,

Yüzümde hasrete inat kırık bi gülümseme...

Türkü gözlüm. .

Biz ki çok uzaklardan gelip çok uzaklara
savrulan sevda yelleriydik...
Biz ki asi umutlar beslerdik yüreğimizde
hesapsızdı asi yüreğim pazarlıksız ve katıksız
Şimdi başımı taştan taşa
yüreğimi soysuz sevdalara çaldırıyorum!
Yoruldum ve yanıldım ama inan türkü gözlüm
bu azaran yaraya zamansız yakalandım
zamansız yakalandım....

Aynı an...da. . .

Çaresizliğin çaresizliğim oluyor...

Korkularımın korkusuzluğundan korkuyorum...

Ellerimde bir hayat var hiç yaşanılmamış sana sunuyorum....

20.04.2008
04:42

Ama...

yoruldu... (m)

Ama artık yoruldum biliyor musun?

Ya hep olmalısın ya hiç olmamalısın....

o BENim. . .

İçim sızlıyor bir tanem...

“İçim sızlıyor bir tanem” dediğinden beri....
€n acısını yaşıyorum dertlerin...
Adını koyamıyorum bu ayrılığın...
Hayaller kuruyorum...
İçinde hep sen varsın...
Yürek sızlatan bir acı yaşıyorum...
“sen yoksun” gerçeğini

kabul etmekte zorlanıyorum...
Sesin geliyor kulağıma bazen...
Sanki adımı çağırıyorsun arkamdan...
ßu ev sensizliğin acısına dayanamıyor!
Her odada bir hüzün...
Her duvarda bir isyan...
Sen yoksun....
Neden yoksun?....
Artık dayanamıyorum....
Bir bebek gibi kucağında uyumak...
Her sabaha seninle uyanmak istiyorum!
ZK
28 EKİM 2005
PERŞEMBE 01:47

"Annem'e"

Geceye...

Sesini uzat yine gecemin hüzün kokan köşelerine...

Sessizliğini bırak geldiğin yerde....

..

- İ s t a n b u l nasıl?

- S e n s i z....

Çok özledi... (m)

Sessizliğimi hisset!tin mi?

Kabullenişim sevgimdendi...

Bu gece benim!sin

dediğim her gece zaten senindi...

Elimde olmadan düşmüşüm uzaklığın bile uzağına...

SÖZLERİN (M) yalan değil biliyorum ama

geçmişi sana sorduğumda

"gerçektin" dediğin

her an dalıyorum o rüyaya...

İKimizinde gördüğü aynı düştü...

Sevgilim hasret beni seninle büyüttü!

Elimden alınan elma şekerimi

geri almaya giden kahramanımdın sen...

"Deli gibi sevmiştim seni" derken

sevginin yüceliğini anlatandın sen!

Sana tutsak şimdi mavi gecelerim...

Sana susuz kaldı yüreğim...

ÖZLEDİM SENİ

ÇOK ÖZLEDİ...(M)

ZK

19:03

29.03.2008

Gülerken de aklımda ağlarken de...

Gülerken de aklımda ağlarken de...

Sen iyi ol anne!

Hep aynı dertten ağlatmasın hayat bizi,

ßu kez gülelim ne olur...

Sana bi'şey olmasın...

Bütün gölgelerde sen varsın. . .

ßütün gölgelerde sen varsın...
Yarınların habericisiydi adın...
Senli zamanların,mavi bir sabahın
uzağındayım artık...
Gözlerim kapanıyor gözlerim ağlıyor...
Gökyüzü(m)nden yıldızlar bir bir düşüyor!
Dilsiz bir çocuğun kederi siniyor yüreğime...
Anlatmak istediklerimi anlatamanın verdiği
çaresizliği yaşıyorum sessizliğinde!
Ağlayan sesini bile özlüyorum!
Oysa acı çekmene dayanamam...
S e n s i z y a ş a y a m a m
derken,
Sensiz bir hayatın baş rol oyuncusu oluyorum!
Durup durup varlığını hissettiğim zamanlara
geri dönüyorum!
Her şeyi hiç olmamış gibi baştan yaşıyorum!
Sana seni soruyorum,"sende kaldı" diyorsun...
Sana beni soruyorum hiç bir şey bilmiyorsun....
Yaralı akşamlarıma hep yerinde duran acıma inat
Gel güldür beni yeniden....

ZK

14 temmuz 07
22:59

İyi ki doğdun!

S e n b e n i m

hayır!

d i y e m e d i ğ i m'sin. .

Hayatımdan çıkaramadığım

tek kişisin. . .

Yaşlan(dın) benimle!

. .

Ne kadar da ufalmış bedenin
gözyaşıma sığdın sen!
Açlık mı yemiş ömrünü yavrum
al sütümü iç kızım

Saçların beyazına mı
sakladın alevini
yoksa güneş sende mi batıyor
batıyor geceleri

€riyen bedenimi düşünme!

Göğü giydim üstüme!

Yüzünü asma kederine anam!
yiğitler bitmez bizde!

ßir ateş olup yaksa da gidişiniz
analar biter mi?
Ölüm toplasa da çiçekleri
çiçekte tohum biter mi?

. . .

Var olan her şey senindir!

Ne gülü koparabildi ne gülşeni terke edebildi...
Güle baktıkça güle bu güzelliği vereni

görüyor/ kendinden geçiyordu...
/İSTEĞİ TERK ET/
Nidasıyla irkilen derviş, gülün ömrünün kısalığını,

onun canlı yapraklarında görüyordu.

Başa bakıyor ama sonu görüyordu.
Zaten bu alem oluş ve bozuluş alemi değil miydi?
Baharın güzelliğine dalıp

sapsarı benizli mevsimin soğukluğunu unutmak

‘’insan’’ olana yaraşır mıydı?
Hoşça açılan saçılan bu dünya

Bize vefasızlığı bağıra bağıra

Hatırlatmaz mıydı?
Bozuluşu görmekle yükümlü değil miydi?
Derviş kendine, bedenine, acizliğine baktı.

Hırsla, çaresizce istediği bu güzelliğin ömrü ne kadar sürecekti?
Her açan gül solmayacak mıydı?
‘’Hasbiyallah’’ dedi derviş...
ALLAH bize yeter...
Bana can bağışlayan sensin, diye söze başladı:

Bu güle güzellik veren sensin...
Kalbime aşkı veren sensin...

Kalbimi bi noktada karar Eyleyen sensin. . .
Bağda, bahçede, yeşillikte bu mükemmel gülde gönüldür
Gönül de senin evindir.Oraya nazar eden sensin...

Sevdiğim de sensin, aşkımda şevkimde sensin...
/istediğim yalnız sensin/
Beni benden al...
Yüzümdeki nazar senindir!

Gönlüm senindir...

Dilim seni söyler...

Ben kendimi sana veriyorum...

Sen de kendini bana ver....

Aradığım sensin...

Vuslatını arzuladığım sensin...
/ihtiyacımın anahtarı sendedir/
Huzur u kalp ile sana geldim!

Beni bağışla!!

Gaflete daldırma. . .

Baktığım her yerde seni göreyim...
Sen beni gör/Gözüm ol/Görebileyim/

Kulağım ol/Duyabileyim/
Bana izin ver!
‘’Ölmeden önce ölebileyim.’’
/Gülün güzelliğinde gördüğüm senin güzelliğindir./
Ben ona bakıyor, seni görüyorum Allah’ım...

Sonra kendime bakıyor

Yine seni görüyorum...

Baktığım her yerde

Seni görüyorum...
Var olan her şey senindir/

Var olan her şey sendir/

Var olan her şey

Var olan

Var

Senindir

Sendir. . .

"Arzu Ayan"

SEN!siz. .

Rüzgar

beni götürmek istiyor

uzaklara...

Gel diyor yanıma!

Duymak istemiyorum...

Uğultusu kulaklarımı deliyor!

Bir türlü susmuyor!

Gelmelisin diyor!

Peşimi bırakmıyor!

Yılmıyorum!

Geri dönmek istiyorum!

Nereye döneceğimi bilmeden...

Sensiz boşa nefes alıyorum..

Yaşadığımı sanarken...

ZK

26 Temmuz

2007 19:11

yok!

Sözleri ziyan etmenin bi anlamı yok...

Zamanı anlamanın da...

Değiştim dedim

galiba y a l a n söyledim...

Değiş!(e)medim...

Ben hala deli / yim. . .

ZK
02.13
10.03.2008

Öğrendi...(m)

Yıllar geçer acı değişmezmiş...

Zamanla eskimeyen sevgiler gerçekmiş...

Gitmek zamanı gelmiş...

Öğrendi(m)...

Öğrettin...

Seninle karanlıkta kaybolduğumu

bilmiyordum

ben hep önümüz aydınlık

sanıyordum...

Sandım... Sandırdın...

Kandır!

dın...

Beni...

Gülen gözlerimi

unutta git!

hadi...

ZK

Mart/2008

Katreye ne anlatır yangının felsefesi. .

Hasreti dillendirdiğin duvarlar

dinlemedi seni...

“Katreye ne anlatır yangının felsefesi.”

Dünyanın vaadi yok kalbine!

Huzur dilendiğin kentler

dinlendirmedi seni!

“Gözyaşı nerden bilsin

Leylâ’ya b/akan gözü terkettiğini.”

Tenin kıyıları inci mercan

sunmadı cânına...

İlticâ ettiği meydanlardan kovuldu ruhun. . .

Cebini ısıtanlar

yüreğinin üşümesine çare olamadı. . .

Sevdanın aynasında bir türlü bir araya

getiremedin yüzünü..

Kırıldı aynalar yahut aynalara kırıldın...

“Kendine batan gül dalında dikensin.."

"senaidemirci"

Rüya mıdır bilmem. .

Rüya mıdır bilmem hülya mıdır bilmem...

Senden başkasına meyil versem de

Sızlar her yanım sana geri dönerim...

Sürgün olup mekanında yoksun sen...

Kimin yoklugunda kayboldum ben...

Sobe!

- Hiç mi? Değil aslında.

- Ben mi? Aramaktayım kaybolduğunda.

- Hal mi? Sormaktan utanırım.

- Gel mi? Bulan mekân sorgusunda.

- Renk mi? Araf ta saklandı...

Sayıklamalardan arta kalan bu kelimeler,

sorgusuz taşındı kalemin şehrine.

Kaleme yemin eden kitabın, dışında yaşayanlardan,

sual olundu kayıp ruhlar.

Kahır dolu sayfalar, men edildi

“ümitvar olunuz” emrinden sonra,

kahretmek haram oldu,

kendini ve kendinde birikenleri.

Ucuza satılan yüreklerin sızıntısı,

tarifi imkânsız dualarda yükselirken semaya,

yeryüzünde kıyama durdu sabrın çiçekleri.

Kokusu, nasırlaşmış yürekleri iyileştiren.

Sabahları uyanan güneşi utandırdı,

seyirci kaldığım zulmün haritası.

Varlığın sahibine yakın olmak isteyenler, kabul etti yakını.

HİÇ değildi aslında,

toprağa kavuşan sınır tanımaz kıyamın sapan taşları.
Gecelerde yaktığım düşüncemde,

yorgunluğu merdiven altı boşluğuna sakladım.

Uzaklığı konuşan ağızlar kapattım her defasında,

söz konusu yollar, mıknatıs şiddetinde yanımda var oldular.

Şikâyet olmadı azalarım,

yalnız; ayrılıktan dem vuran dakikalara

sitem dolu mektuplar yazdım gözyaşımla.

Belki bu nedenle her ağladığımda,

ruhum terk ediyor bedenimi...

Bir şehre saklanıyor, ya da küçük bir yüreğe. . .

Bazen dost mezarı mekânı, asıl yeri şebnem dolu gül dalı....

Ben aramaktayım kaybolduğunda.

Karanlık bahanesi, şebnemler nişanesi olacak ruhumu,

bulmaktan ziyade korkmaktayım.
"ßen sana g ü l ü m demem, gülün ömrü az olur" sözünde,

kaç kereler bulduğum kendimin

nakaratı eksik şarkılardan farksız olduğunu anladım.

Bir yanım noksanlık yaşında,

diğer yanlarım,doymuşluğun kasırgasında.

Böyle çelişkili dönemlerin anlatması,

yaşamak kadar tesirli, bilmem hiç başınıza geldi mi?

Gelmediyse beklemeyin!

Anlatırken yaşamaya engel çareler bulun.

Sual denizi gözlerden fırlatılan soru işaretleri,

ön yargılar da infaz olmadan çare bulun ölümüne cevaplara.

Halimi sormaktan utanan, gülü dikeninden ayıran,

ömrü azarlayan kelimeleri mırıldanın dudaklarınız da.
Sizler, ikrar ettiğini kalp ile tasdikten uzak yaşayanlar!

Beni almayın aranıza!!

Tercihimi, hiçliğin beni kaybeden halinde kullanmak istiyorum!

Oyunu felakete veren ustanın, felaketinden istiyorum.

Yanmak nasıl gerçekse mum alevinde bile,

gerçeğin varlığına ve birliğine atmak istiyorum emanetimi.

Ateşi, serin rüzgâra dönüştürene sığınırım, fakirleşen toprak olmaktan.

Zenginliğin infak muhafazasında,gönlümün sevgi hanesini kullanın...

Gönlümü bana bırakın!!

Biriktirdiğim cümlelerimi hecelemek gerekiyor, anlaşılan olmak için.

Gitmelerimi geri getirmeyen zamanın gölgesindeyim. . .

Hala ordayım, olmak istediğim zamanda....

Canımla tutunduğum yalvarışlarımda,

kusursuz âminler biriktirmiş acizliktir varlığım...

"GEL" demeyin bu yüzden.

Bulan, mekân sorgusuyla göçer kendinden.
Ayrı- calık tanımadan, -belki biraz memleket farkıyla-

aynı toprağa misafir olacak ellerimdir bu cümlelerin tanığı.

Aklımdan geçenlerin, gördüğüm hayatların,

sanık sayıldığım yüreklerin açık manasıdır.

Siyah kalemle, beyaz kağıdı tercih eden

ben-cil ruhumu bulan varsa,

lütfen yerini bildirsin...

Bu gece yine ihtiyacım var o'na. . .

Zekatını bağışlayacağım, Araf' ta. . .

Yanacağım ve yakılana şahid olacağım

bu gece...

Cehennem gibi yanacak aklımdan geçenler,

gördüğüm hayatlar yakılacak hece hece...

Sanığı olduğum yürekler, cennet gülleri içinde...

Renklerimi soldurup Araf' ta saklanan Ey ruhum!

Gülümse Sevgili' ye...

Sobe! Sobe! Sobe!


"fatmagül Akman"