.

13 Eylül 2009 Pazar

Rüya/lar/da/yım. .

Başka bir yalnızlığı kendi yalnızlığıma iliştirmek bu..Başka hiçbişey değil..Çizdiğin çizgilerin oluşturduğu o harika bulduğun(Ki zaten harikalar) sana özel olan resimler var ya,arada bakıp dalarken 'vay be!' dediğin içinden..Onlar gibi güzel olabilir mi yalnızlık? Çok fazla yalnızlık var içimde..Birine kal diyorum birine git...Ne kalan kalıyor ne giden gidiyor..Hiç bir bedende birden fazla yalnızlık olur mu? 'Yabancıyım senin cennetine...' Uf ! Ne saçmaladığımı bilmiyorum.Bazen yazdıklarıma 'oha' diyorum! Saçmalık! Bu! Ben böyle iyiyim diyorum içimden..Ne gerek var ki başka bir yalnızlığa ne gerek var yani? 'Ki sen benim gözyaşlarımıda gördün..' Kafam karışıyor.. Karmaşaya ayak uyduramıyorum..Mesela cümleler olmasa kendimi nasıl anlatabilirdim sana..Bunu düşünüyorum.Onların arasına mı saklandım.? Bildiğin gibi miyim ben hep? Gülümseyen gözlerinde hüznü saklayan.."Şimdi uzaklardasın, hayallerdesin, rüyalardasın.. Yalnız kendi derdinle kendi halinde derinlerdesin..."Şarkıdaki gibiyim sanırım..Rüya/lar/da/yım..Çok derine indim, orda kalmak istemiyorum.Kurtar beni! Sana,'beni denize dök!' dedim, koca şehir sulara gömüldü.Beni denize dökme, kederin ahı mıdır bilmem ki..Sırça bi köşküm olsa yeterdi..İçinde koşsam kabarık elbiselerimle ( hep sevmişimdir o elbiseleri )Prenses diyorsun ya, hani şaşırdığımda, hani beklerken gülsem yine...Nasıl aynı anlara hapsolduğumuzu anlasam...Bildiğim tek şey var bunu sende bilirsin.Ben sende misafirim.. Kapıyı açmanı beklemişim..
'Baharım sensin' Dinle! Güzel..di..r. Satır aralarında kendini bul...

8 Eylül 2009 Salı

Gözlerindeki çaresizlik... Birtek ona çare olamam...Gitmek isterim hep içimde bana dur diyen kimse yok o halde kalmamı bekleyen ben miyim? Ben miyim gitmek isterken hep kalan? Kalan olan neden gitmek ister ki? Nedir bu hissin bendeki yeri? Herşey yalnızlıktan mı? Kaçmak... Kalmak... Ağlamak... Bütün bunlara bir tek neden mi neden oluyor? Peki neden? Kendimi boş bir kutu sanıp her gördüğüm güzel şeyi içime saklamak isteyişim mi bu savruluşumun sebebi? Aşk için ağlamam ben derken, en çok hangi acıya ağladım ki? Babamın yanımda olmayışı mı? Yolda parkta yürürken görmek istemediğim kareler mi? Çok basit bir sesleniş mi?Baba... Sevmiyorum kabuklarımı kanatmayı ama uğraşıyorum sonra kanıyolar... Hatırlamak istemediklerim aklımdan çıkmıyorlar.. Ben böyle olsun istemedim demek çare olmuyor... Olmuyor işte, yarımsa bi'şeyler öyle kalıyor.. Kendimi ne kadar saklamaya çalışsam da başaramıyorum.. Aslında başkalarına sorduğum her soruyu kendime soruyorum. Bir başkasının yerine koyuyorum kendimi. Bakıyorum içime. Ben kaybetmek istemezdim böyle birini... Bu cümle geçiyor aklımdan. Satırlarımdan... Ben kaybetmek istemezdim ama kaybettim... Hayata başlarken yanımda olan yanımda değil... Kendimi anlatmamalıyım bu kadar çok bilmemeli kimse beni derken, söylüyorum birden herşeyi çok özlediğimi..Bugün yağmur yağdı... Pencereme vuran damlalar değil, o koku var ya beni sanki yaşadığım andan alıp geçmiş yıllara bıraktı...

6 Eylül 2009 Pazar




D ü ş (ü n ü r) s ü n