İstanbul'da bir apartman dairesinin penceresinden dışarıyı izliyorum...
Karşımdaki apartmanın penceresinde bir kız var sarı saçlı.
Sanırım oda dışarıyı izliyor elinde cep telefonu birisine mesaj çekiyor ya da birilerine bilmiyorum... Sokak lambası var,yıllardır bana anlattığın ışığa bakıyorum!
Karşımda anılar,anlar aslında hiç yaşanmamışlar görüyorum!
Sana anlatacaklarım birikmiş içimde!
Sustuğum yerler konuşuyor sen dinlemesen de. .
"Ama anladım ki özlemden kimse ölmüyor ama ben ölüyorum"
diyen şarkıyı dinliyorum. .
Hani hep gitmek istiyordum,biliyordun! Söylemesem de bunu sana,hissediyordun!
İçimde-sin başka başka yüzlerde!
Nasıl dayanır insan hiç görmeden sevmeye? Kimsin sen!?
Bu soruyu artık sormuyorum. . . İçime sızdı yine hayalin...
Evet işte bu sensin! Kork!Muyorum... Söylüyorum.
Bana bu kadar yakın olma(ma)lısın...
Sen olmayansın...
Başka bir dilde ağlıyor benim acım!
Sen duyma!(ma)lısın...
ZK
21 Temmuz 2008
22:53
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder