.

12 Eylül 2008 Cuma

10 Eylül 2008 Çarşamba

Hasret bitti. . .

Hasret bitti... Ne kadar kısa bir cümle oysa ne kadar derin...ßeklemediğim bir anda bana "gel" demen mi seni geleceğini bilerek beklemek mi o saniyelere hiçbirşey sığdıramamak?Yoldan geçen insanlara boş boş bakmak(sanki hepsi beni izliyor.)Beni öyle görmeni istediğim için inat etmem,kıyafetlerimden hangisini giysem diye sana saçma sapan sorular sormam ve senin bunlardan sıkıldığını bile bile hala gülümseyerek senden cevap beklemem mi? yoksa o ağacın altında otururken ceketimin kirlenmesinden korkman ve elini sırtıma koyman mıydı beni mutlu eden?Omzuna yaslanıp kalbimdeki huzurla birlikte sessizliği dinlemek miydi ya da yolda ele ele yürürken gülüşmelerimiz miydi? Gerçek mutluluk?Bana çok değişmişsin derken senin de değiştiğini ve bunun beni üzdüğünü sana belli edememek ne kadar acıttı içimi...Güzel olduğumu senden duymak mutlu ediyor belki. .Bir çicek gibi parlıyorsun deyişin miydi yoksa o ellerimin titreyişine sebep? Sarılman dokunman mıydı yeniden?Yeniden anlam kazananlar mıydı değişmeyen?Belki değiştik...Belki de değişmedik...Değişmedik aslında ikimizde....Sen hala bakışlarını kaçırıyorsun benden...Hala utanıyosun yüzüme bakmaya ellerimi tutarken...Gözlerime değen bakışlarının içine düşen ruhumdu "deli kız" diye sevdiğin... Hala benim gözlerin...Hala benimsin...Sen hiç gitmedin ki hep burdaydın...Bu dediğin cümleyi çok sonra anladım senden gittiğimde aslında benden hiç gitmediğini...Ne yaparsam yapayım yanımda olduğunu o gece başımı yastığa koyduğumda aslında çok mutlu olduğumu ama ağladığımı sana söylemedim. .Ağladığımı bilme,artık söylemem de...ßana üzülme...Bedenim belki dinç ama içim değil biliyorsun beni sen benden çok seviyorsun...Kalbinin sesini dinle diyorlar dinliyorum...İçimde sızın var dayanamıyorum...