Bu hikayeyi hiç sevmedim...

"ßu hikayeyi hiç sevmedim..."

Küçük bir çocuğun hayata yeniliş sözleriydi,

sana söylemek istediklerim...

Anlatmak için yaşayanlardan olmadım ben...

Aslında çoğu şeyi yaşadığım için anlattım...

ßir gülüşe uzaktım... Vazgeçişlerden kaçtım...

Küçüğüm,sana nasıl kendimi anlatayım...

Nasıl hayat bir yalan ama yaşamak zorundasın

gibi sözlere sığınayım...

Sürüldüm uzak ellere,.. Süründüm yerlerde...

Karlar,yağmurlar,mevsimler,

gelip gidenler arasında

bir ömür tükendi böyle...

ßir yıl ya da bin sene ne fark eder

gönül yanmış yavrucağım...

gönül uslandığını sanmış...

kaderin oynadığı oyunlarda

oynayanlar bile sıkılmış...

Acıya gülmek zor artık...

ßüyürsün... ßüyüdükçe üzülürsün..

Sakın hayattan intikam almaya çalışma

o seni üzdü zaten gereğinden fazla...

Küçüğüm...

Hayat kaybettiğin oyuncaklarının arasında

kaybolup gidecek bir gün...

Gün gelecek büyüdüm ben de diyeceksin...

Sende sevecek,sevileceksin...

Üzülme...!

Çekilen dertlerin yerine yeni sevinçler gelecek...

hep mutlu olacaksın demiyorum ama

mutluluğun sonsuz olmadığını anlayacaksın...

Sana sığınanlara sarıl küçüğüm

vefa yakışır sana. . .

Gözlerindeki neşede saklı kalsın

çocuksu gülüşlerin...

Büyü ama unutma

gittiğin zaman

hep dön bak ardında bıraktıklarına...

Uzun bir türküdür yaşamak...

Sen bu türküyü hep söyle...

Küçüğüm...

Sen söyledikçe bitmez bu hikaye...

ZK

8 NİSAN 2007

Çok yakın bi dostumun kuzeni'nin

bana söylediği bir söz üzerine yazılmış bir şiirdir...

(... Bu hikayeyi hiç sevmedim...)

dedi bana... :(

o an hissettiklerimi ne bu satırlar anlatabilir

ne de beni ondan başka bir yürek anlayabilir...