.

23 Şubat 2008 Cumartesi

Vefayla kal can!








Ayrılıklar geceye benzer. Bütün yarınlar da sabaha can! Geceye az kaldı.

Ayrılık, gelini götürmeye gelen düğün alayı gibi kapımızda. Kimler ayrılmadı ki canından.

Ayrılığı, cennetten ayrılan Hz. Adem´e sor.

Tufan´da oğlunu dalgaların pençesinde bırakan Hz. Nuh’a,

Yusuf´u için inleyen Hz. Yakub’a, içindeki ejderle boğuşan Züleyha´ya,

yüreğinin sesini susturmak için bileğiyle dağları oyan Ferhad´a,

Şems için kavrulan Mevlâna´ya, binlerce evlâdını gurbete gönderen Anadolu´ya,

en çok da Resulü´nü Medine´ye gönderen o kutsal diyâra,

hasılı gidenin ardından bakıp kalanlara,

ocak gibi yananlara sor. Geride kalan, hep inleyendir ana misali, can!

Giden hep hep yârdır, ‘can’dan ‘can’dır!!

Her şeyi alıp götüren de ‘o’dur, götürdüklerinin iki mislini geride bırakan da...

Giderken arkada bıraktıklarına son bir kere bakıp da öyle gitmeli insan.

Yaşadıklarını, paylaştıklarını gönül heybesine yerleştirmeli.

Paylaşılan andır, zamandır, dönüşü olmayandır.

Paylaşılan hayattır can! Vefâlı olmalı insan.

Vefâ, sadece ‘has’ların vasfıdır can! Nisyan -unutmak- ise ‘ham’ların...

Bedene tutsak olmuş hoyratların nasibi yoktur vefâdan.

Gönlümüzün kitabında;

“Bize bir defa selâm vereni kıyamete kadar unutmayız.” düstûru kayıtlıdır.

Biz dersimizi; “Kabrimize gelip, bir defa Fatiha okuyanlar kıyamete kadar bizimdir.

İmânlarını kurtarmadan ölmesinler, ömürleri boyunca fakirlik görmesinler.”

diye dua eden,

hâlâ büyük bir vefayla Üsküdar´da dostlarını ağırlayan

Aziz Mahmut Hüdâyî’den almışız.

Nice vefâ kahramanının mânevî huzûrunda hürmetle,

edeple selâma durmuşuz.

Dostlarını daima vefâ ile hatırla can!

Arayan sen ol, bulan sen; tanıyan sen ol,

kucaklayan yine s e n...

Kula vefâsı olmayanın Hakk´a vefâsı olmaz.

Git ki, vefanın ter ü tâze hüküm sürdüğü yeni bir hayata başla...

Haydi daha fazla durma karşımda.

Kurşun gibi bir anda al, ellerini benden.

Su gibi aksın ellerin ellerimden....

Yüreğini yüreğimde, gözlerini gözlerimde bırak da git.

Beklemeden, bir kelime bile etmeden git...

Canımı canımdan kopar da git...

Giderken son bir defa Hakk´ın selâmını esirgeme benden.

Arkada kalanın gözü yaşlı olur, yüreği yufka, gönlü ince.

Ben, içimdeki korla, bağrımdaki volkanla,

öylece dağ gibi arkanda kalayım.

Yapayalnız hecelerde kaybolan ben olayım.

Sen sağlam adımlarla yarınlara yürürken, yıkılan ben olayım.

Yeşeren sen ol, sulayan b e n. . .

Bana saplansın paslı mızrakların ucu, sana dokunmasın.

En çılgın isyanlarını, savaşlarını, sırlarını gittiğin diyarlara götürme.

Kötüye dair ne varsa benim yanımda kalsın.

Benim avuçlarıma bırak.

Ben onları dua dua ak kanatlı kuş gibi göklere uçurayım.

Benim payıma; ilâhî dergahtan,

ayrılık sahillerinde anıların gönüllü bekçisi olmak düştü.

Hak´tan gelene razıyım.

Sen geçmişi bana bırak can! Vefa nedir, bilir misin?

Vefâ arkanda bıraktığını, giderken yaktığını yabana atmamandır.

Vefâ; dostluğun asaletine, bir dua sonrası verilen sözlere,

hayallere ihanet katmamandır.

Vefâ; ötelerin sonsuz mükafatı karşısında, cehennemi hafife almaman,

ulvi güzellikleri dünyaya satmamandır.

Şimdi ayrılık vakti can! Gecenin en karanlık vakti.

Vaktin Yaratıcısı,

az sonra geceden gündüzü doğuracak.

Vakit gitme vakti, bizden aldıklarını gitmesi gereken yerlere iletme vakti...

Al can! Bu heybe senin.

Sol yanımdan bir parça kopardım senin için...

tâ özümden, tâ közümden...

Birazdan sabah olacak; yağmur yağacak...

Ardından gökkuşağı, sonra güneş

Birazdan bulutların ardından Güneş doğacak...”

Güneş bütün gecelerden güçlüdür can!

Çünkü güneş vefalıdır, gizlemez sevgisini.....

Vefâlıdır; en çok o getirir kâinata sevgilinin sesini, neşvesini.

Yırtıp atar karanlığın kasvetli perdesini...

En vefâlı delildir o sevgili adına...

Uğurlar olsun can! Yarasaların gözleri kamaşacak diye,

Güneş doğmaktan vazgeçmez...!

En büyük vefâ, Hakk´a götürecek fırsatları yakalamaktır.

Bulduğun her fırsatı zamanında değerlendirmektir.

Sakın ha! Fırsatları kaçırıp da, Kâlû Belâ´ya

Vefasız olma!

“Fırsatlar bulutlar gibidir, gelir ve geçer...”

Sakın ha! Fırsatları kaçırıp da, kaybetme bedbahtlığıyla yok olma.

Vasiyetim olsun.....

Vefayla kal can!

Hiç yorum yok: