Uyandırmak için seni. . .

-I-

uyandırmak için seni

ayışığı sonatından geceyi çaldım

ıssız bir şehre gittim hiç gitmediğin

sessizliğe bilmediğin şiirler fısıldadım

.
rüzgârların dindiği kıyılarda

öykünü dinledim ıslak kumlardan

deniz uyuyordu ayak ucunda aramızda

tüy gibi uçarken zaman

aralık perdelerden yüzüne düşen

ayın tenha seslerini okşadım

açıklarda yitmiş bir yelkenliden

eğilip yıldızlara gölgeni öptüm

.

-II-

.
kimsesiz çocukların ince parmaklarıyla

dokundum düşlerinin kırılmış aynasına

eski resimlerin soluk çizgilerinden

ellerini seyrettim mağaralarda

.
uyandırmak için seni

bütün geçmişini yeniden yazdım

bir gülü iliştirip yalnızlığına

unuttum ne varsa

.

unutmadığın

uçucu bir kokuyla sardım çıplaklığını

bir dağ gecesi gibi ürperdi tenin

soluğundan soluğuma uzanan

uzun bir yol diledim

..
uyandırmak için seni

alnına solgun düşen saçlarını seyrettim

sonsuzluğu çağırdım avuçlarından

yalnız bir yıldız gibi

.

ölürken kalbim

Ayten Mutlu