Ben ağlayamam bilirsin yüzümü döker giderim...Şarkılar çalar zırvalık makamında. Acıklı bi şarkı hep vardır takılan akıla. Misal şarkı "ben ağlayamam" der ama şarkının söylediği yalanı bile bile ağlar insan. Aşkta değildir acısı anlatamazsın,hep içinde saklarsın... Bence olmalı saklanmak içten içe delice bi özgürlük bana göre. Gün güneşlidir senindir, ama ne kadarı bilemezsin.. O sana "Bekle" dediğinde beklersin,git dediğinde gidersin... Ki hiç bi zaman git demez. Dememelidir "bekle" dediğine göre.İnancın hep vardır yarınlar adına. Sonra sorduğun şu sorulara cevaplarım olmalı mutlaka ya da olmasa ben içimden cevaplasam ve sen hiç bilmesen onları. Bana kalsa hepsi ama sonra düşünsen merak etsen acaba ne düşündü? diye soruların olsa.. Oluuuur muuuu hiç olur muuuu? U'ları yazarken, benim gibi uzatan güneş yüzlü güzel, biliyo musun detaylarıma önem veriyosun.Sen renklerin dilini biliyosun ve sen cümlelerle resim çiziyosun... Sarhoş! Hem de küçük aptal cümlelerinin arasında hem acıyı hem mutluluğu bulabiliyorum ve ben sana seni anlatmaya çabalarken bile hep kendimi anlatıyorum. Bu çok bencilce... Bencilim ben bak bi sonraki cümleme... Bence diye başlayan... Bence sen bende varsın, benim içimde bi sen var, belki korkak, belki yalan, belki yalnız, belki işe yaramaz,belki bencil, belki yaramaz, belki paylaşılmaz, belki söylediklerini hiç anlamaz, belki vurdumduymaz,belki gençliğinin baharında denebilecek yaşlarda, öğrendiği için acı şeyleri,mutluluğa hiç inanmaz! Senin gerçeğin sende tükenir,benim gerçeğim bile yoktur.. Bilmelisin... Sana göre daha çok ortada benim cümlelerim, hissettiklerim... Farkındayım ama sevdim bu oyunu.. Ve sana göre ben senin terapistinim ama hayır sen de benim terapistim ol-malısın... İki deli belki bi akıllı eder? Hııı? Matematiksel boyutlarda mı incelesek hayatı?Sağlamasını nasıl yapabiliriz, bilmiyorum..Bi acı bi hayat eşittir ne eder? Hiç sormuyorum... Güzel yüzlü,ler neden güzel güler? Betimlemelerim sade belli açık ortada nasıl denir hani aşikar, ) Bence de mutlu olmak için zorluyoruz kendimizi,mutlu olmak zorunda mıyız hiç işte! Ne gerek var mutluluğa!? ßi sade huzur yeter ruhumuza. . Yani benim beklediğim huzur... Mutluluktan geçtim ben! Her an her saniye mutlu olmak. Nedir? Sıkıcı...Hiç bana göre değil...Sevmem, istemem! İstemediğim içindir belki, anlatamıyorum mutluluğu,yazamıyorum da...Hani umut desen bana.. Çok cümle kurabilirim ardı arkası kesilmeyen... Kendi yağında kavurulmalı insan, haklısın... Senden önce kimden duymuştum bu sözü? Duymuştum evet ama kimden? Birinden. Biraz daha acıydı kendi yağında kavrul! denmişti bana... "Kendi yağında kavrul..." Ağlamıştım,ben konuşamayınca ağlarım.Buda işte çocuksu ruhumun,belki de hala koca bi genç kız olmama rağmen içimde tükenmeyen o çocukluğumun bana bıraktığı tek teselli...Ben ağlayamam bu yalan...Yalanlarım var. Sevebilir misin? Ben aslında herşeyden arınmış, akıp giden bi su olmak istiyorum. Hani döküldüğüm yerde kalmak değil,savrulmak istiyorum ordan oraya...Nereye varmak istediğimi bilmeden gitmek...Su saflığında ve beyazlığında.Su renksizdir oysa. Düşündün mü hiç ne kadar r e n k s i z lik var hayatta? Su olup akıp gitmenin dışında bi'de anne olmak istiyorum, gitmeden... Rüyalarımda görüyorum.İstediğim bi sürü şey var. Hepsini yazmamalıyım bana kalmalı onlar, ama sen kendini dinle... Ben kendi sessizliğim...de...yim... Okyanusun ortasında,kendi umuduna bakan bi denizcinin, o iç huzuru olmalı içimde. En çok istediğim.Bir çift göz olmalı gözlerimde,yanımda uyurken gece, hissetmeliyim! bi an o'nun yokluğunu,su içmeye kalkarken bile...Anlıyo musun? Çok bencil, çok kendim,çok deli, çok. .İçimde sakladıklarım. Beni ben yapan herşey... Seni sen yapan...lar...da senin... Yorulduğunu mu düşünüyosun? Yaşlılık imâları bunlar... Hayır! daha değil... Berksan, çalıyo içimin saçmalıklarını yazarken.. Unutamazmış! Unutma beni. Yeter ki sen sev beni. Çok alakasız bu başka bi zırvalık. Sevilmelisin, kendini sevdiğin gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder