Öyleyse saçmalıyorum...Bana ne oluyor bu sorunun cevabı sana anlatacaklarım mı?Aslında bi yanım diyor ki sus! anlatma, yazma...Kime ne sen tutulmışsun yalana...Kime ne? Sonra diğer yanım...Diğer yarım... diyor ki susma...sen susunca ben çok yalnız hissediyorum kendimi...Sesini duyunca mutlu oluyorum...Gülmek bazen o kadar içten oluyor ki...sadece tebessüm etmek istiyosun,kurduğun cümleler yetersiz kalıyo susuyosun...Susman, kendi anlatman olmasa hep konuşman istenirdi...Hep konuşman kendini susturman olmasa hep susman istenirdi...Anladın mı beni?Bir tek sen anlarsın biliyorum...Adımın benim olması değil,benim ben olmam seni ben yapan...Sadece sarıl...Ellerimi tut götür beni...Anlattığın o hayallerin içinde olmak istiyorum...Babasızlığımın acısı bu belki şefkat dedim yaa,şefkatini bekliyorum...Güçsüz değilim, güçlüyüm!Ama artık kendime sığınmak ama artık derdime tek başıma ağlamak istemiyorum...Bir başkayım seninle...Seni ben gibi hissediyorum...Seni ben gibi görüyorum...Seni ben gibi seviyorum...Can gibisin,umudun en belirgin halisin...Bu kadar belirgin olman gözlerimi kamaştırıyor...Bi an kendime gelemiyorum...Açtığımda gözlerimi...Sen varsın karşımda,gerçek bu! rüya değil...biliyorum. .Sana beni anlatmak,beni sana katmaktır...Seni bana katıyorum...