Düş gibi kal...an....

Oturuyorum. . Sessizlik birikmiş içimde. .

Değişmeliyim biliyorum...

Rüzgar odanın perdesini uçuruyor.

Onunla birlikte bende savruluyorum. .

Hissizim,sanki anlamsız bakıyorum...

Bi şarkı çalıyor,ölümü hatırlatıyor.

Düşünüyorum düşleri...

Düş gibi kalan! herşeyi. .

Çocuk sesleri

var dışarıdan gelen.

Hayat var belki de bir yerlerde.

Bir günüm bir günüme uymuyor.

"Nasıl bir yaşamak bu?" diye

sorular var,cevapları bende değil.

"Cevabımı bulun getirin!" desem,

gelenler; "gelsin! istediklerim" değil.

Yan komşumuza sinir oluyorum son günlerde,

tak tak tak sesler hiç eksik olmuyo nedense.

Tadilat var! mış aman bana ne!

Rahatsız etmeyin diye kendi kendime söylensem de,

bir dönem aynı sesler bizim evde de eksik olmuyodu.

Tadilat sebebiyle..

Herneyse. .

Saçma! lıyorum...

Aklımda kalan herşeyi. .

Sana saçıyorum.

Uf anlamını bilmediğim kelimeleri merak ediyorum.

Bu sefer son diye söylediğim sözlerim var kendime,

unutmuyorum.

Anlamsız değil/im anlamlı/yım aslında,

ama çaktırmıyor/um.

Aşk olsun yani bana...İnan aşk olsun...

Umudum olsun...

Yorulmuş/um... Dinle! nsin ruhum...
19:17

18.06.2009