Zaman mı eskitiyor yaşanılası şeyleri?

Karamsar değilim aslında,bazen düşünüyorum da,galiba birtek ben yakışmıyorum mutluluğa... Bugün çok cümle geçti aklımdan.. Sana yazarım diye geçirdim içimden. Unutmasaydı! m yazmayı düşünüyordum ama düşünce olarak kaldı. Güneş hep mutlu günlere doğmuyor ki... Ne eksiklikler var içimizde bilmiyoruz. Hep kendimizi oyalıyoruz esasında,zor iş bu kaçarken bir an durmayı aklından geçirmek ama bunu yapamamak gibi birşey olsa gerek,oyalanma telaşı...Her gün nasıl geçicek diye düşünmek ve o günü düşünürken düşüne düşüne bitir! mek... Hayat bu mu?Düşünceler ve hayaller topluluğu.. Hiç gerçek yok mu? Seni! bulduğumu sandıktan sonra çok şey yaşandı etrafımda.Mesela birbirini sevenler kavuştu,hatta onların çocukları oldu... Ama biz hep aynı yerdeyiz. Ne garip... Dokunmak isterken savuruyoruz birbirimizi. .Zaman mı eskitiyor yaşanılası şeyleri? Senin olaylara mantıklı yaklaşımın benim zamanında oluşan korkularıma ama şimdi zavallı bulduğum korkularıma dirençli olabilmeyi öğretebilir mi? Vedalaşma özürlüyüz. Bunu hatırlattım sana..Kopamıyoruz birbirimizden! Neden hep varsın ki sen? Çok şey öğreniyoruz yalandan yaşarken aslında. . Biliyor musun hala içimde bi umut var sana...Tuhaf salakça malakça ama benim o... Büyüyor her geçen gün... Hayal kurduğu o günlerde gelebilir diyo bide utanmadan... Bekliyor seni... Benden çok seviyor... Niye ki? O benim umudum değil de senin yüreğin mi? Bu kadar ........
.....
karış / ma bana...