.

21 Nisan 2010 Çarşamba

Düştüm kendim olamayacak kadar düş. .
Neden hatırlanır ki acılar?
Unutmanın bir yolu yok mu?
Denizlere kastım var, anlaşılmıyorum. .
Çok fazla susuyorum!
Rüyalarımda ölüm'ü görüyorum,
herhangi birinin öldüğünü..
İçim acıyor..
Deniz...
Rüzgar..
Koşuyorum...
Hatırlamak için değil,
u n u t m a k için . . .
Unutulmak için..

1 yorum:

Hayalbemol dedi ki...

Unutulanlar aslında geride bırakılanlardır. Hafızalardan silmek ne mümkün, her şey derinlerde saklanır. En ufak acı, tetikler tüm fırtınaları. Bazen kaçmak, en son çare olmalıdır ama en son çare ne zamandır, orası bir bilmece...
Şiirdeki satırlardan keyif aldım. Beni taaa derinliklere götürdü, bazen tatlı, bazen acı...