Karanlıktı.

Üç kişiydik.

Yolda yürüyorduk.

Benim umutlarım vardı yarına. .

Onun belki'leri...

Diğerinin sevgisi..

O suskunluğa yakındı

farklı hayatların gölgesizliği..

Ben bekliyor inanıyordum,

geçmesi gereken yaralarım vardı..

Sabırsız değil-di-m...

O korkuyordu, diğeri için...

Ben korkmuyordum,

onlarla aynı yolda olduğum için...

Yol bitti, yanına gittim...

İlk gördüğümde sarılamadım bile...

Meğer deli gibi özlemişim,

özlediğimden mi kaçarım ben?

-Neden?? (Bi' bilsem)

'İçim acıyor içim' dedim, sustu..

Bakışları konuştu. .

O kadar kötüydü ki hali,

kendi kendime söylendim...

'Keşke seni hiç görmeseydim'